บางครั้ง.ผู้คนมักไม่ตระหนักว่าแพทย์ของพวกเขา,ทนายความ,ฯลฯ.,ยังมีรอยสักภายใต้เสื้อห้องแล็บและเสื้อแขนยาว.
ฉันเคยทำงานเป็นพนักงานต้อนรับสำหรับสตูดิโอบัลเล่ต์ที่ตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าแถบ.วันหนึ่ง,ฉันสังเกตเห็นชายคนหนึ่งยืนพิงลำแสงตรงหน้าประตูของเรา.เขาเป็นคนประเภท \"นักขี่จักรยาน\" ที่ดูสกปรก.ฉันสังเกตแม่นักเรียนของเราหลายคนพาพวกเขาไปชั้นเรียน.พวกเขาจะเดินไปรอบ ๆ ชายคนนี้ให้มากที่สุด,ให้เขาท่ากว้างมาก.เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่ได้สังเกตเห็นชายคนนั้น.หลังจากปล่อยเหงื่อออกหลายอย่าง,ในที่สุดฉันก็เดินออกไปหาผู้ชาย.ฉันพูดว่า \"ขอโทษนะ,ท่าน.\"เขาพูดว่า\" ใช่,แหม่ม\".ฉันพูดว่า \"ในขณะที่คุณดูเหมือนสามีของฉันคนต่อไป,คุณกลัวแสงจากผู้หญิงที่เหมาะสมเหล่านี้นำเทวดาน้อยของพวกเขาไปเรียนบัลเล่ต์.\".เขาหัวเราะหนักมาก! ,เขาขอโทษที่ทำให้พวกเขากลัวและอธิบายว่าเขาแค่รอเพื่อนที่มารับเขา.ฉันบอกเขาว่าฉันเข้าใจและไม่มีปัญหากับเขารอถ้าเขาจะไม่ทำหน้าประตูเราเพราะฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะจัดการกับผู้หญิงที่เป็นลมจำนวนมาก.เขายังคงหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองในขณะที่เขาเดินไปหลายฟุต.เมื่อเพื่อนของเขามาถึง,ฉันดูเพื่อนนักขี่มอเตอร์ไซค์ชี้ให้ฉันเห็นและบอกเล่าเรื่องราวของฉันกับเพื่อนของเขาอย่างชัดเจน.พวกเขาทั้งคู่หัวเราะ.
ผู้คนจะตัดสินคนอื่นโดยดูจากคนเดียว.รอยสักและแจ็คเก็ตนักขี่จักรยานหนังทำให้ผู้คนแตกตื่น.